Под облачком. Христина Соловій
Под облачком явір похилений,
Співат на нім пташок примилений.
Слухай, мила, як тот пташок співат,
Же з любові нич добра не биват.
Же з любові, же з любові,
Нич добра не биват.
Ци та любов є од Бога дана?
Ци лем може д’яблом підшептана?
Хоц би-с не хтів, то мусиш любити,
Хоц би-с не хтів, прото маш терпіти.
Хоц би-с не хтів, хоц би-с не хтів,
Прото маш терпіти.
Моя мила, ти покусо єдна,
Уж тя люблю не рік, а ні не два.
Ци мі дала зілля ся напити.
Ей же не мож, нияк без тя жити.
Ей же не мож, ей же не мож,
Нияк без тя жити.
Ми ворожка давно ворожила,
Же ня здурит дівка чорнобрива.
Же не буду видів за ньом світа,
Аж проминут мої млади літа.
Аж проминут, аж проминут
Мої млади літа.
Под облачком явір зеленіє.
Посмот, мила, як ним вітер віє.
Може, вирве його з коренями.
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?
Што то буде з нами?
Што то буде з нами?
Што то буде з нами?
…
Што то буде з нами?
